Klein maar fijn....

25 februari 2016.

Binnen 4 maanden beleef ik nu voor de 2de keer de 'griep'.

Balen dus, ben geen type dat graag ziek is, maar ik denk dat bijna niemand dat is :).

De opknapklussen staan nu dus even op nul peil.

Ik had wel al wat takkenboel ingeslagen voor het maken van wat
paasdecoraties.

Toen ik de winkel weer uitliep, terug naar de auto,  lag daar op de bloemenstelling buiten een
eenzame rozentop, waarschijnlijk afgebroken uit de bundel.

Ik raapte 'haar' op en nam het mee naar huis.

Met een groen blaadje en wat gipskruid siert ze nu mijn kleine slakkenvaasje.....

En in de wortelkrans ontdekte ik een heeeel klein nestje.... :)

We dansen de 'samba'......

20 februari 2016.

Niet op zoek naar iets speciaals ging ik vandaag rondsnuffelen bij de Dorcas winkel.

Tussen allerlei rieten schalen zag ik dit liggen....

Het bleken 2 Sambaballen te zijn, gemaakt van een soort zaaddoos en versierd met inkervingen,
voor € 0,45 per stuk.

Thuisgekomen ging ik op internet zoeken welke plant zulke grote
zaaddozen zou hebben.... Want zonder de steel mee te rekenen zijn ze respectievelijk
20 en 26 cm lang.
Maar onder zaaddozen, zaden, uitheemse zaden vond ik niets
waarmee ik ze kon vergelijken.

Nadat ik ging zoeken op 'sambaballen' zag ik al kleine(re) meer ronde exemplaren met soortgelijke
 aangebrachte 'tekeningen'. En ja, uiteindelijk vond ik de plant waar de zaden hun oorsprong vonden....

 

De cupuazú  (Theobroma grandiflorum)

is een plant uit de kaasjeskruidfamilie (Malvaceae).

Lastige naam om te onthouden   :)

De vruchten zijn breed-elliptisch, tot 35 x 15 cm groot en tot 1,5 kilo zwaar.
De schil is hard, houtig, tot 1 cm dik en bedekt met pluizig, viltachtig roodbruin.
In de enige vruchtkamer liggen tot vijfentwintig lichtbruine, 

eivormige, harde, tot 3 x 2,3 cm grote zaden.

Ze komt van nature voor in het Amazonebekken in Brazilië en Peru.
Op kleine schaal wordt de soort gekweekt in Colombia, Costa Rica, Ecuador en Venezuela.

Een lange reis dus voor ze bij mij in huis belandden....

Oude tollen......

12 februari 2016.

Sinds de verhuizing staan er op de vliering nog steeds volle dozen welke
nog niet zijn uitgepakt.
Op zoek naar iets rommelde ik vanmiddag in een van de dozen en vond mijn
'oude tollen' van vroeger.
Vaak gebruikt, vooral de 2 rechtsen,  gleden mijn gedachten onwillekeurig terug
naar het verleden.

Vroeger, ja vroeger .…
Als 'oude' blogster een tijd waarin wij ons met relatief weinig 'speelgoed' moesten
zien te vermaken simpelweg omdat er niet veel was.
Géén computer, laptop, I-pad of mobiele telefoon.
Wij schreven elkaar nog......

Wij speelden enorm graag buiten.
Vandaag de dag zie je dit echter steeds minder gebeuren.
Wij vermaakten ons buiten met spelletjes als hinkelen, knikkeren, touwtje springen,
bordje tik, tollen, en zo kan ik nog wel even doorgaan.
En ja, dit deden we ook gewoon in de winter wanneer er nog geen sneeuw lag.
Zodra er sneeuw lag maakten deze spelletjes plaats voor de slee, sneeuwballen gevechten en skiën van de bergjes in het park.

Simpel misschien, maar vervelen deden wij ons eigenlijk nooit.

Ik wil beslist niet beweren dat vroeger alles beter was.
Maar als ik in mijn directe omgeving zie dat veel kinderen zich alleen nog weten te vermaken
via 'Social Media', en in het nieuws hoor dat de jeugd niet meer kan 'klussen'
denk ik wel; "wat een armoede" en ben ik blij dat ik met mijn handen 'goed uit de voeten' kan.

Grillig weer.

7 februari 2016.

'Niks veranderlijker dan het weer', zeker van toepassing
op deze winter die zich kenmerkt door uitersten.

De ene week zit je nog met temperaturen van -10 graden, wordt er geschaatst
en de week er op is het + 14 graden. 'Een verschilletje van 24 graden'.

Je waant je dus afwisselend in de winter, de herfst of in het voorjaar....

De dagen lengen, de merel begint 's avonds te fluiten en ook andere
vogels beginnen zich te roeren.
Jagende wolkenluchten, veel regenbuien en hier en daar zie ik al
bomen met bloesem.

In huis komen mijn bolletjes langzaam uit de aarde omhoog....

Er komt schot in de bolletjes....

11 februari 2016.

Een dag het zonnetje erbij en de bolletjes schieten letterlijk de lengte in.....

Vriendinnenbezoek.

2 februari 2016.

Hoezeer een verhuizing en bezig zijn met veranderingen in huis
je sociale leven lam leggen besef je pas als er een
dag tussen zit waarin je helemaal niets doet....

Gistermiddag belde een vriendin die graag wilde afspreken
om 'aan' te komen.... samen met een andere vriendin.....
Ze zou, aangezien ze recent jarig is geweest gebakjes meenemen.
We spraken af voor vanmorgen 10.00 uur.

En het werd een heerlijke, gezellige morgen  :).
Lekker relaxt, lekker bijpraten en lachen....

Even een rustmoment in een aaneenschakeling van weken (sinds 2 september j.l.)
waarin ik bijna dagelijks wel aan het klussen ben in de woning en mijzelf
nauwelijks rust gun.

Voordat ze vertrokken maakte ik nog broodjes zalm met roomkaas en rucola
voor ons waarna ze om 13.00 uur weer huiswaarts keerden.

We spraken of dit zeer zeker vaker te doen.
Dames, het was beregezellig!